වෙන කරන්නට දෙයක් නැති නිසා ලියමි....
කොයි වෙලාවේත් ම්නිසුන්ගෙන් පිරීගිය නිවනක් නැති කොටුව ස්ටේශම සිතට එක් කරන්නේ නොරිස්සුම් සහගත කලබලකාරී හැගුම් ගොන්නකි...නිමේශයකටවත් නිවාඩුවක් නොගෙන එකදිගට බෙරිහන් දෙන දුම්රියපොලේ ඇති ශබ්දවාහිනී පද්දතිය ඒ කලබලකාරීකාරී බවට ලබාදෙන්නේ නොනිමි සහයෝගයකි....
සුපුරුදු පරිදි කටුනායක යන්නට ස්ටේශමට ගොඩ වැදුන මා අත් ඔරලෝසුව දෙස බලා නිහඩවම පියමැන්නේ එකළොස්වන වේදිකාව වෙතටය...දුම්රිය පැමිණීමට තවත් බොහෝවේලාවක් ඉතුරුව ඇත...සැබවින්ම වැසිබර දිනයක් වූ අද දිනයේ හයිලෙවල් මාර්ගයම වසාගත් මාර්ග තදබදය අතරේ මේ තරම් ඉක්මනට කොටුවට පැමිණිය හැකිවෙතයි නුගේගොඩින් බස් රියට ගොඩ වෙද්දී මම සිහිනෙකින් වත් නොසිතුවෙමි..හෝමාගම සිට පැමිණි මා ගොඩවූ බස් රථයේ රියදුරු මහතාගේ නොයිවසිලිමත් ධාවනය නොවන්නට මේ තරම් ඉක්මනට කොටුවට ලගා විය හැකි නොවනු ඇත...
පාන්දර සිට දුහුවිලි වැකුණු කොළබ වීදි සෝදාහරිමින් ඇද වැටුන අනෝරා වැස්සට තෙතබරිත වූ කසිකබල් ඩෙනිම සිතට මෙන්ම ගතටද එක්කරන්නේ අලුත් බරකි...දුම්රිය වේදිකාව කෙලවරට වන්නට පිහිටි වැහි බිදු හැරෙන්නට කිසිවකුත් අසුන්ගෙන නොතිබුණු බන්කුවක් වෙත මා පියමැන්නේ උරහිසෙහි රැදි බෑගය ගලවා තබා වේදනා දෙන උරපත්තට මද විවේකයක් ලබා දීමේ අටියෙනි.....
ස්ටේශමේ තැනින් තැන නවතා තිබුනු පතාක දුම්රිය එන්ජින් සවන්පත් පාරවන අන්දමට ගෝරනාඩු කරමින් විටින් විට විවිද ගමනාන්තයන් බලා පිටත් වන්නේ පිටු පසින් බැදි ටොන් ගනනක් බර යකඩ කදන් සියල්ලම එක නිමේශකට සලිත කරවමිනි....තවත් මොහොතක වාතලයම දෙබෑකරමින් හූ හඩ නගා විලාපතබන්නේ පිටුපසින් බැදි ගැලේ බර දරා ගැනීමට නොහැකිවදෝ කියා විටක මට සිතේ.....
දුම්රියපොළම නිමේශයකට භූමිකම්පාවකට හසුවූවාක් මෙන් දෙදරවමින් එකොළොස්වන වේදිකාව වෙතට හලාවත බලා පිටත්වීමට නියමිත දුම්රිය හෙමි හෙමින් සම්ප්‍රාප්තවූයේ රාජකීය ලීලාවක් මවාගෙනය...යකඩ රෝද කීස් කීස් ගා මොර දෙමින් පීලි හා පොරබදමින් ඇතිල්ලෙන්නේ වේදිකාව මායිමේ දුම්රිය නතර කරවීමට ඉමහත් වෙහෙසක් ගනිමිනි....
හිතවත මා මෙතුවක් වේලා බලා සිටි මා ගොඩ විය යුතු දුම්රිය මෙයයි...අකමැත්තෙන් හෝ මේ වාක්ය රචනය නැවැත්වීමට දැන් මට සිදුවී තිබේ..සමාව භාජනේක දමා ඒ සදහා ඔබ මට අවසර ලබාදේ යැයි විශ්වාස කරමි...
ඔබට ජය...!!!
No comments:
Post a Comment