රණසිංහ බාසුන්නැහේ.....

ගතේ නැති විරියක් හිතට ගෙන
මිටිය ඔසවා හිසට ඉහලින
හෙලන්නට පෙර පහර අතහැර
යකඩෙ නැවුනා සද්ද නැතිවම...

කහට දත් පෙල දිගේ මතුවෙන
සිනා රැල්ලක අහිංසක කම
දකින යකඩත් දිගට බැටකන
තරහ මලකඩ අතැර හිනැහෙන...

රිදුම් දෙන වියපත් ශරීරය
නොකර මායිම් පායිසයකට
ජීවිතේ සැප විඳිය යුතු කල
කුමට මේ දුක් උඹට උරුමද....

රණසිංහ මෙහෙ වරෙං හනිකට
කියන ලොකු මහතුන් නොදැක්කට
උඹේ අසරණ කම දකින කල
යකඩ උණුවේ කෝව නොදැකම......