#........

වනසන හැටි ලොවම මිහි මවගේ   පුත්තූ
දකිමින කෙසේ ඉවසනු මේ නිරි       සත්තූ
සනසන ලෙසට ඇගෙ හද සරතැස  පත්තූ
කරමින අහස හැඬුවයි සිල් බිඳ       ගත්තූ

#just_type

වෙන කරන්නට දෙයක් නැති නිසා ලියමි....

කොයි වෙලාවේත් ම්නිසුන්ගෙන් පිරීගිය නිවනක් නැති කොටුව ස්ටේශම සිතට එක් කරන්නේ නොරිස්සුම් සහගත කලබලකාරී හැගුම් ගොන්නකි...නිමේශයකටවත් නිවාඩුවක් නොගෙන එකදිගට බෙරිහන් දෙන දුම්රියපොලේ ඇති ශබ්දවාහිනී පද්දතිය ඒ කලබලකාරීකාරී බවට ලබාදෙන්නේ නොනිමි සහයෝගයකි....
සුපුරුදු පරිදි කටුනායක යන්නට ස්ටේශමට ගොඩ වැදුන මා අත් ඔරලෝසුව දෙස බලා නිහඩවම පියමැන්නේ එකළොස්වන වේදිකාව වෙතටය...දුම්රිය පැමිණීමට තවත් බොහෝවේලාවක් ඉතුරුව ඇත...සැබවින්ම වැසිබර දිනයක් වූ අද දිනයේ හයිලෙවල් මාර්ගයම වසාගත් මාර්ග තදබදය අතරේ මේ තරම් ඉක්මනට කොටුවට පැමිණිය හැකිවෙතයි නුගේගොඩින් බස් රියට ගොඩ වෙද්දී මම සිහිනෙකින් වත් නොසිතුවෙමි..හෝමාගම සිට පැමිණි මා ගොඩවූ බස් රථයේ රියදුරු මහතාගේ නොයිවසිලිමත් ධාවනය නොවන්නට මේ තරම් ඉක්මනට කොටුවට ලගා විය හැකි නොවනු ඇත...

පාන්දර සිට දුහුවිලි වැකුණු කොළබ වීදි සෝදාහරිමින් ඇද වැටුන අනෝරා වැස්සට තෙතබරිත වූ කසිකබල් ඩෙනිම සිතට මෙන්ම ගතටද එක්කරන්නේ අලුත් බරකි...දුම්රිය වේදිකාව කෙලවරට වන්නට පිහිටි වැහි බිදු හැරෙන්නට කිසිවකුත් අසුන්ගෙන නොතිබුණු බන්කුවක් වෙත මා පියමැන්නේ උරහිසෙහි රැදි බෑගය ගලවා තබා වේදනා දෙන උරපත්තට මද විවේකයක් ලබා දීමේ අටියෙනි.....

ස්ටේශමේ තැනින් තැන නවතා තිබුනු පතාක දුම්රිය එන්ජින් සවන්පත් පාරවන අන්දමට ගෝරනාඩු කරමින් විටින් විට විවිද ගමනාන්තයන් බලා පිටත් වන්නේ පිටු පසින් බැදි ටොන් ගනනක් බර යකඩ කදන් සියල්ලම එක නිමේශකට සලිත කරවමිනි....තවත් මොහොතක වාතලයම දෙබෑකරමින් හූ හඩ නගා විලාපතබන්නේ පිටුපසින් බැදි ගැලේ බර දරා ගැනීමට නොහැකිවදෝ කියා විටක මට සිතේ.....

දුම්රියපොළම නිමේශයකට භූමිකම්පාවකට හසුවූවාක් මෙන් දෙදරවමින් එකොළොස්වන වේදිකාව වෙතට හලාවත බලා පිටත්වීමට නියමිත දුම්රිය හෙමි හෙමින් සම්ප්‍රාප්තවූයේ රාජකීය ලීලාවක් මවාගෙනය...යකඩ රෝද කීස් කීස් ගා මොර දෙමින් පීලි හා පොරබදමින් ඇතිල්ලෙන්නේ වේදිකාව මායිමේ දුම්රිය නතර කරවීමට ඉමහත් වෙහෙසක් ගනිමිනි....

හිතවත මා මෙතුවක් වේලා බලා සිටි මා ගොඩ විය යුතු දුම්රිය මෙයයි...අකමැත්තෙන් හෝ මේ වාක්ය රචනය නැවැත්වීමට දැන් මට සිදුවී තිබේ..සමාව භාජනේක දමා ඒ සදහා ඔබ මට අවසර ලබාදේ යැයි විශ්වාස කරමි...

ඔබට ජය...!!!

#......

මල් තුහින අස්සෙන් රිවි තුමුල   එබෙනවා
සිල් ගත්ත තුරු පත'ඟ මුදු සුළන් රඟනවා
නිල් අහස පිරෙන්නට වලා තිර       අදිනවා
විල් ලුද පලස් අද ලොව පුරා           එළනවා

කන් කළුය සියොත් ගී රාව දැන් ඇහෙනවා
පින් වන්ත නුබෙ නමට උන් ගීත   ගයනවා
සුන් දරම සේද හැද තුරු ලතා        නටනවා
උන් නුබේ උපන්දිනෙ තවත් හැඩ  කරනවා

ඉර වගේ දිලීයන් ලෝකයම එළිය     කර
සදු වගේ පරිවාර රැදීයන් ලග        නිතර
ජීවිතය හැඩ වේව නැතිව දුක්      කරදර
රැකීයන් සොයුරුදම් පුරාවට අපෙ  සසර

දුටුව දවසේ ඉඳන් සඳවත

දුටුව දවසේ ඉඳන් සඳවත
නුඹේ නමටම ගැහේ හදවත
ලිව්ව කවි පද මගේ කවිසිත
ප්‍රියේ නුඹටම ලියැවිලා ඇත..

නුඹේ වත ගොත මට වැඩක් නැත
ඇසුරු කරලත් දැන් කලක් වෙත
මගේ හැගුමන් නොහදුනන සිත
කෙලෙස ඉවසමි කියන් හිතවත...

මැදඟිල්ලට ප්‍රථම වෙදඟිල්ල

මැදඟිල්ලට ප්‍රථම වෙදඟිල්ල....

කොහේදී හෝ දුටුව මතකයි
ලියා තිබුනා ඒ ලෙසින්
මුද්ද දාලා යහන්ගත වෙනු
සම්මතේ එහෙමයි මචං....

රූම් අස්සේ පඳුරු පල්ලේ
ආදරේ හෙවු අයියලා
හොයයි පතිවත බැන්ද දවසට
ඇඳේ සුදු රෙදි අතුරලා....

මගේ හදවතෙ ඉඩ ගොඩයි
තව ආවොතින් අය දොර ඇරෙයි
එහෙවු අක්කල බඳින දවසට
ලිලී මල් මෙන් පිවිතුරුයි.....

ඔන්න ඔහොමයි සමාජය නම්
නින්දිතයි චපලයි මචං
කාගෙ කාගෙත් කිල්ලෝට හුණු
වලින් පිරිලා බලාපං....

නිදාගත්තට එකට අත්සන්
නොකර අර මහ ලොකු පොතේ
තොපිට මොකටද උන්ට හොඳනම්
බකට් නො අදින් හිතුමතේ....

රෑට පේමන්ට් එකේ විකිණෙන
ලිංගිකත්වය දහවලේ
හරිම පුදුමයි පූජනීයයි
ගොළුවෙලා ඇත සමාජේ...

විලිවසාගෙන නිරුවතින් යන
අපේ මහ ලොකු සම්මතේ
වෙනස් විය යුතු හිතනවිදියයි
ඔහේ පාවෙන හිතවතේ....

සමාජය දැන් හරි විසයි බං
මිනිස් හිත් හැම දූශිතයි
ඒ නිසා මොන මඟුල කෙරුවත්
පරිස්සම් උනොතින් හොඳයි...

පෝය දවසට හවසට...

පෝය දවසට හවසට
තෙල් මල් එහෙම අරගෙන
ගෙදර සේරොම එක්ක
අපි යනව ගමේ පංසලට...

ගුණේ මාමලැයි වහලට
උඩින් අහසට පැන්න හඳ
දිහා බල බල බුර බුර
ටොමියත් එනව පස්සෙන්ම....

කොන්ක්‍රීට් පාර දිගටම
හුළඟ එක්කල පොරබදන
පහන් එළි රෑනෙ දිස්නෙට
තාරකා එළි පවා පැරදුන....

ඝන්ඨාරෙ වදින සද්දය
ඇහෙනවා දඩි බිඩියට
කවුරු හරි පොඩි ඇච්චෙක්
එල්ලිලා ඇති ලණුවෙ තක්කෙට....

හනි හනික අහුරන්න මල් ටික
පුතේ මල් වට්ටියක් අරගෙන
පහන් තිර හෙම දාල වැටටම
හඳුන් කූරුත් ගන්න මිටියට....

තවත් ටික මොහොතකින්
වඩින කල පොඩි හිමි නම
සාධු නාදෙන් පිරී ඉතිරේ
උඩහ මුළු වැලි මළුවම.....

අහවර වෙද්දි පිංකම
නිදිමතින් බොඳ වෙච්ච ඇස් දෙක
නලියනව මටත් බැන බැන
යමං ඉක්මනට ගෙදරට.....

මතක් වෙනවා ඉස්සර
පොඩි කාලෙ පංසල් ආවම
තාත්තගෙ උර හිසේ ඉඳගෙන
යනෙන හැටි තරු රටා බලමින....

කර දඬු උහ ගියපු කල
කොහොම යන්නද එහෙම
දෙපය ඉක්මන් කර හනික
පියඹනව ආයෙ ගෙදරට....

මොහොතකට එකම තැන නැවතුන
හිතේ ගැඹුරට කිමිදෙන
සඳේ එළියේ වෙලෙමින
නිදා ගන්නව හීන දකිමින.....

#ස්වභාදහමේ දරුවො අපි

රීරි මාංසෙම ඇගේ
හූරා ලෙවකා ගෙන
ආත්මාර්ථයම තකා
තරඟෙට බුදිද්දී
සම්මත කරගත්
අසම්මත සමාජය
එයට දුන්නු නම
සංවර්ධනය.......

#දේදුන්න

පොළව පෙඟෙන්න කලින්
වැස්ස බිමට හලපු වතුර ටික
ආයෙ හොරකම් කරගන්න
දෙපිට කාට්ටු අහස දාපු
උප්පටවැට්ටියක තරම....

#සමාජෙ_ප්‍රශ්ණ

සූරියකාන්ති
උඹ ඇයි
බලාගෙන හඳ දිහා
පිපුනෙ නිශාවක
දීපං උත්තර

-සමාජෙ

පිපුනාට දහවලේ
ඉරට මා අයිතිද
වරදක් ද කලේ මා
පෙම්කර සඳවතියට
දීපන් මටත් උත්තර....

-සූරියකාන්ති

කවුන්සිලෙ සහ නඩුව

රෑ පිපෙන මල් වල
රොන් ගන්නෙ කවුරුද
කඩුපුලී සේපාලි
ගැබ් ගත්තෙ කොහොමද
ලෝක මල් මණ්ඩලෙන්
තරුපතිට ප්‍රශ්නයක්...

කවුන්සිලෙ සේරෝම
එක්කාසු කරෝලා
අහන්නට මේ නඩුව
තරුපතිත් සැරසිලා
පළමුව මීමැස්සො
කවුන්සිලෙ අණකලා...

මීමැස්සො අපි රෑට
බුදියනවා සේරෝම
ඒ නිසා අපි නෙමෙයි
සමනළ්ලු වෙන්නැති
මී මැසි ජනපදෙන්
නිවේදනයක් දුන්න....

කළුවරේ මල් අස්සෙ
රිංගන්නෙ කොහොමද
සියුමැලි තටු කැඩෙයි
රෑ පින්නෙ තටු පෙඟෙයි
අනේ අපිනං නෙමෙයි
සමනල්ලුත් කිවුව....

එහෙනම් වෙන කවුද
වන බඹරු වෙන්නැති
මෙන්න එකපාරටම
කොහේදෝ හිඳ ආපු
බට්ටිත්තො රෑනකුත්
කට උත්තර දුන්නා...

සල්ලාල බව ඇත්ත
අපේ ජනපදේ උන්
ඒ උනත් අපි වැඩක්
කරොත් එළිපිට මිසක්
කළුවරට මුවාවී
නෑ පදිරි වෙන්නෙ අපි....

එහෙනම් කඩුපුලී
සේපාලිකා හා
අසම්මතයේ හැසිර
පරාගනෙ වෙලා ඇති
කවුන්සිලෙ අන්තිමට
තීරණයක් දුන්නා.....

රණසිංහ බාසුන්නැහේ.....

ගතේ නැති විරියක් හිතට ගෙන
මිටිය ඔසවා හිසට ඉහලින
හෙලන්නට පෙර පහර අතහැර
යකඩෙ නැවුනා සද්ද නැතිවම...

කහට දත් පෙල දිගේ මතුවෙන
සිනා රැල්ලක අහිංසක කම
දකින යකඩත් දිගට බැටකන
තරහ මලකඩ අතැර හිනැහෙන...

රිදුම් දෙන වියපත් ශරීරය
නොකර මායිම් පායිසයකට
ජීවිතේ සැප විඳිය යුතු කල
කුමට මේ දුක් උඹට උරුමද....

රණසිංහ මෙහෙ වරෙං හනිකට
කියන ලොකු මහතුන් නොදැක්කට
උඹේ අසරණ කම දකින කල
යකඩ උණුවේ කෝව නොදැකම......

ස(නු)රාගය Vs විරාගය

වලා සළුපිලි උනා දමලා
සඳවතී නිරුවතින් උන්නා
තරුත් ලැජ්ජාවටද මංදා
වහන් වෙන්නට මාන බැලුවා...

සරාගී රැස් ඇවිත් දැවටී
මලේ කඩුපුල් දැහැන බින්දා
නුරාවේ රස බිබී රඟනා
කදෝ පණියකු දැවෙනු දුටුවා.....

#නෝ කැප්ශන්

කිමිදිලා හදවතේ පතුලට
සොයමි තාමත් එකම හුස්මට
යතුර ඈ විසි කලේ කොයිබට
දමා තනිකර මාව හිරගෙට...

#මට හිතෙන හැටි..

සෙන්ට් පුයර නෑවට
සුවඳ නැති මලකට
ඇදේවිද මී මැස්සො
වන බඹරු ආවට....