නිහාරිකාවක ප්‍රේමය...
අංශු මාත්‍රිකයන්ව
අවකාශයට එකතු වූ අතීතයේ නශ්ඨාවශේෂ
දීර්ඝ කාලයක සිට
හෙමි හෙමින්
ප්‍රවේශමට එකතුකොට තබාගෙන
විශ්වයම කළඹමින්
සුපර්නෝවාවක වේශයෙන්
බොහෝ ඈත චක්‍රාවාටයක තාරකාවක්
ස්වර්ගයේ දොරටුව අතික්‍රමණය කළ මොහොතක
සක්වලම දෙදරා යන තරම් ආවේගයෙන්
කෑ ගැසිය හැකි උවත් වේදනාවට
නිහඩවම ඉවසා වදාරා විළි රුදා
දිදුලන තාරකාවියකට උපත දී
උපමා රූපක වලට කොටු කර ගත නොහැකි වූ
අසීමාන්තික ප්‍රේමය නිසාම
කිසිවක් නොමැති
හිස්ම හිස් ප්‍රාණියෙක් වෙනතෙක්ම ජීරණය වී
සදාකාලිකවම නිහඩ වූ
මම වෙමි
නිහාරිකා....
No comments:
Post a Comment