දයාබර ආදිරා !
තැනක නොතැනක මදක් නැවතී
හැරී ආපසු බලා සිටියත්
නැවත ආයෙත් සිහි එලෝගෙන
ජීවිතේ ගඟ හබල් ගැහුවත්
දිනෙක මා මඟ යනෙන තුර හෝ
වරක් හෝ හමු වෙතැයි පැතුවත්
දුරකි කිසිදින ලං නොවෙනු බැරි
අපිට ඇත්තේ කොහොම බැලුවත් !
ඈත අහසේ සඳක් සේ ඔබ
දිලෙද්දී මැද තරුම දහසක්
පෙම දරාගෙන හද පුරෝගෙන
සිනහ වෙමි මම යකඩ පොළොවක් !
තිලංක තේනුවර
දෙසැම්බර් 05 බ්රහස්පතින්දා , 2024
විස්කි වීදුරුවක පහස අහිමි රෑක.
No comments:
Post a Comment