නිදි බේරෙන ඇස් අග අඩ තියාගෙන
මුකුලිත වතින් ආයාසෙන් සිනාසුන
සුකොමළ ඇඟිලි තුඩු ලඟ හිත නතරවෙන
ප්‍රේමෙට ලංසු පවසන්නේ ඇයිද පණ
මුකුලිත වතින් ආයාසෙන් සිනාසුන
සුකොමළ ඇඟිලි තුඩු ලඟ හිත නතරවෙන
ප්‍රේමෙට ලංසු පවසන්නේ ඇයිද පණ
මධු විත විසිර කැලතුන ලේ හදට ගලා
රාගික හැඟුම් එක දෙක තුන අවදි කලා
හුරතල් ලෙසින් දොඩමළු වුන උඹ දැකලා
නග්න හැඟුම් සේරොම දැන් බැහැර වෙලා
අහන්නට තහනම්ම නිසා මග හැර දැමුව
ප්‍රශ්ණ ඇත කෝටියක් නතර උන හදේ මුව
කිසිවක්ම නොකියාම බලා සිටි මොහොතෙ උව
සෑහෙන්න බර කමක් හිතට එක්කහු කෙරුව
සිහින් ඉඟ ලා දෙතොල් සඳ මුහුණ උරුමැතිය
පපුව හිල් කල හැකිම බැල්ම හිමි රුවැත්තිය
යවට බර දරා ගෙන සිනා කැන් විසි කෙරුව
පවූ කාරයන් අතර උඹ මොකද මුවැත්තිය
බණ කියන්නට බැරිය වැදි රජෙක් වෙන නිසා
දුක අහන්නට බැරිය මා දුකක් වෙන නිසා
සිත නිවන්නට බැරිය මාද ඇවිලෙන නිසා
මුකුත් නොකියත් බැරිය අහිංසක වැඩි නිසා
කිසිවක්ම නොකියාම මොහොතකට නවතිමුද
උනා දැමු සළු පිලිත් හොයාගෙන ඇඳ ගමුද
කාසි ගණනට බෙදන ප්‍රේමයට සමු දෙමුද
ජීවිතේ වැරදි තැන් මකාගෙන සැනසෙමුද
ආයෙ එන්නැයී කියා කියන විට උඹ ඉතින්
නායෙ යනවා පපුව කඩාගෙන පැත්තකින්
කීවොතින් අහනවද ආයෙ පාරක් හෙමින්
දිවුව ඇති හොදටෝම මැණික දැන් නැවතියන්...
-තිලංක තේනුවර-
No comments:
Post a Comment