විඩින් විඩ මහා කඳුලු පර්වත දමා ගසනා මේ අහේතුක මෝසමට පවසමි.

විඩින් විඩ මහා කඳුලු පර්වත දමා ගසනා 
මේ අහේතුක මෝසමට පවසමි.

අකුණු අහුරු මැද ගෙරවිලි හඬත් සදා
රැයෙන් හොරාගත් කළු පැහැ සළුව විදා
නහර අවුලුවන සීතල සුළග බදා
මෝසම් වැටෙන්නේ එහෙමයී රසය බෙදා

විසිරුනු පිණි බිදිති මල් පෙති වෙලා ගෙන
ඇවිදින අයුරු අඩි පාරත් මකා ගෙන
අනෝරා උනත් ඒ දිය උරා ගෙන
පොළොවත් නිවෙයී ගිනියම් සැර මකාගෙන

අහසේ ලිහිණියෝ සක්මන් කල යුතුය
පොළොවේ රැහැයියන් සී පද කිව යුතුය
තරමට පිරුණු ගංගා හිනැහිය යුතුය
දේදුන්නෙන් සිතිජය යා-විය යුතුය

එසේ නොකර හිතු මනාපෙ ඇද වැටෙනා
අහගන් අහේතුක වැස්සේ වැට පනිනා
අහසට උනත් අඬන්න නිසි කල් තියෙනා
මෝසමෙ ලස්සනත් උඹ හින්දා බිඳුනා