නිහාරිකාවක ප්‍රේමය...

අංශු මාත්‍රිකයන්ව
අවකාශයට එකතු වූ අතීතයේ නශ්ඨාවශේෂ
දීර්ඝ කාලයක සිට
හෙමි හෙමින්
ප්‍රවේශමට එකතුකොට තබාගෙන
විශ්වයම කළඹමින්
සුපර්නෝවාවක වේශයෙන්
බොහෝ ඈත චක්‍රාවාටයක තාරකාවක්
ස්වර්ගයේ දොරටුව අතික්‍රමණය කළ මොහොතක
සක්වලම දෙදරා යන තරම් ආවේගයෙන්
කෑ ගැසිය හැකි උවත් වේදනාවට
නිහඩවම ඉවසා වදාරා විළි රුදා
දිදුලන තාරකාවියකට උපත දී
උපමා රූපක වලට කොටු කර ගත නොහැකි වූ
අසීමාන්තික ප්‍රේමය නිසාම
කිසිවක් නොමැති
හිස්ම හිස් ප්‍රාණියෙක් වෙනතෙක්ම ජීරණය වී
සදාකාලිකවම නිහඩ වූ
මම වෙමි
නිහාරිකා....




   

වරුවක් තිස්සෙ මං කල්පනා කරේම තරුවක් ගැන.

උඹත් මාත් අතර පරතරය
ආලෝක වර්ශවලින් මැන්නත්
සෑහෙන්න ලොකු ගාණක්
බිලියනම මිලියනයක් විතර ඇති
අනේ මන්ද
ඊටත් වැඩිද කියල හිතා ගන්න බෑ වෙලාවකට

කොහොම හරි
උඹයී මායී දැන්
එකම කාල රාමුවෙ හම්බෙලා ඉන්නවා
ටෙලස් කෝප් ඕනි නෑ
කොච්චර ඈත උණත් මට උඹව පැහැදිලිව පේනවා

මට උඹව දැනෙනවා
කොයි තරම් කළුවරක උනත් මොකෝ
හැම රෑකම මගේ ඇස් වලට ලං වෙන්න
උඹ කොහොම හරි විදිහක් හොයා ගන්නවා
උඹත් හරි හිතුවක්කාරියක් වෙලාවකට
අමාවකද පසළොස්වකද කියල අදාල නෑ
හැමදාම
හැම රෑම
උඹ මොන වංගු ගහල හරි
මගේ හිත පතුලෙ නාභි ගත වෙනවා
අන්න ඒ හිතුවක්කාර දඩබ්බර ගතිය නිසයී
අනිත් උන්ට වඩා මං උඹට ආදරේ

අපේ ආදර කතාවත් හරි අපූරුයි නේද
උඹ ඔහේ
මං මෙහේ
අපි අතර හිඩැස පුරවන්නෙ
හිස්ම හිස් අවකාශය

දන්නවද උඹ
හිස් බව
වෙන මෙලෝ මගුලක් වත් නැතිව
හිස් බවින්ම පිරුනම
ඒකෙත් තියෙනව අමුතු හැඩක්
හරිම ලස්සන හැඩක්
හිත ඇදිල බැදිල යන හැඩක්

ඔන්න ඉතින්
උඹත් එක්ක කතා කරන්න ගත්තම
හැමදාම වෙන්නෙ මේක
කතාව කොහෙද මේ යන්නෙ
පොඩ්ඩක් ඉදපං බලන්න
අපි මොකක් ගැනද කතා කර කර හිටියෙ
ම්ම්ම්හ්...අහ්.. ඔවූ...අවකාශය
අපි අතර පරතරය
ඒක සෑහෙන්න ලොකු දුරක්
ආලෝකයේ වේගෙන් ආවත්
උඹ ගාවට එන්න
අවුරුදු බිලියනම මිලියන ගාණක් යාවි...

මේ කතාවෙ පොඩි පරහක් තියෙනව වගේ නේද
උඹ ගාවට එන්න මට එච්චර කාලයක් යනව නම්
මම ගාවට එන්නත් ඒ කාලෙම උඹට යාවී නේ

එතකොට හැමදාම මාව හොයාගෙන එන මේ උඹේ දීප්තිමත් කිරණ
ඒ ඇවිත් උඹ අවුරුදු බිලියනම මිලියන ගාණකට කලියෙන්
විහිදාපු එළියද?

ඇත්ත කියපන් තාරකාවී
උඹ තාම ජීවත් වෙනව නේද
තරුවක ආයු කාලය
අවුරුදු බිලියනම බර ගාණක් නෙ
ඉතිං උඹ කොහේ මැරෙන්නද දැන්ම

ඒ උනත් එක අතකට
අපේ දුර පරතරය ගත්තම
සමහර විට දැන් උඹ මැරිල
අවුරුදු ගාණකුත් ගෙවිල ඇති
ඒ බවක් අපි තාම දන්නෙ නැතිව ඇති
සමහර විට මේ ජීවිත කාලෙ ඇතුලත
අපි ඒක කවදාවත්ම දැන ගන්නේකුත් නෑ
මොකද උඹේ අන්තිම හුස්ම පිට කරන කිරණෙටත්
මාව හොයාගෙන එන්න යන කාලෙ ගත්තම
ආත්ම බර ගාණකම
මැරි මැරී ආයෙ උපදින්න පුළුවන්  මිනිහෙක්ට...

ඉතිං තාරකාවී
බලපං ඒකෙත් හැටි
කොයිතරම් ආදරේ උනත්
තරුවක් කියන්නෙ සමහර වෙලාවක
ලොකුම ලොකු බොරුවක්
තාමත් ඉන්නව කියල පෙන්නගෙන
මැරිලත් එළිය විහිදන
තනිකරම බොරුවක්















   

සඳ හා බොහෝසෙයින් උරණ වූ තරුවක්

සඳ හා බොහෝසෙයින් උරණ වූ තරුවක් අහසින් බිමට පැන සිය දිවි නසා ගැනීමට ප්‍රථම සිය ඥාති හිත මිත්‍රාදීන් අමතා එවූ ලිපියක මෙහෙම තිබුණා.

වයස යාන්තමට
අවුරුදු බිලියන දෙකයි දවසයි
එළිය විහිදද් දි කිරණින්
ඇන්ඩ්‍රොමීඩා පවා බැබළෙයි
ඔරායන් ගේ දුන්නෙ ඊතල
‍යොමු උනත් කුමරියන් හත වෙත
සීරුවට බැලුවොතින් ඇස් දෙස
නුඹ දකියී මේ මාව කෙළවර

ඉතිං හිතවත
කාරණේ දැන් ඔන්න ඔහොමයි
තරුණ තාරකාවියකට
යෝජනා නම් මෙහේ එමටයි

සඳත් ඒ දවස් වල
හැමදාම වගේ අපේ ගේ දොරකොඩ
දුකත් හිතෙනවා ඉතිං
පවු එයත් එක වෙලාවකට
ආදරේ හින්දනෙ
මේ තරම් මං වෙනුවෙන්ම නහින්නෙ
බේරෙන්න බැරිම තැන අන්තිමට
දුන්න මං කැමැත්ත චන්ද්‍ර කුමාරට

බලන්න එපැයි හඳේ සතුට
මුලදිම මං දැම්ම නීතිය
වහාම දක්කන්නෝන ඔය ගෙදර හාව කූඩුවට
මොකද හාවොන්ගෙ බූල් වලට
තරුවක් උනත්
ලෙඩ වෙන්න පුළුවන්නෙ ආයිබෝවන්ඩ

ආවාට එක දෙකක් තිවුණට මොකෝ
ඒවට කොහෙ වැහෙන්න ද ඒ මූණෙ ලස්සන
බලන්නෙපැයි පුර පෝය දවසට
උපමා රූපක කොහෙද ඒ සිරියාවට
ඒ විතරක් ද
පුදුම සනීපයක්නෙ තියෙන්නෙ ඒ එළියෙ උණුහුම

කාලයක් ගත වෙද්දි ටික ටික
වට පිටේ කසු කුසුව හින්දම
හොයා බැලුවම දිනක් රෑ මැද
සුදු වළාකුලක් ළග කුලී තානායමක
මෙන්න මූ ඉන්නවා
තව ගෑණු හත අටක් එක්කම

තරුපති තරුපති කියාගෙන
නාඹර තරු කැකුලියො ආවට හොයාගෙන
කවුද දෙයියනෙ හිතුවෙ මේ වග
සලෙළ බඹරෙක් කියා මගෙ සඳ

තාරකාවියක හදවත
කෑලි වෙන්නම කැඩුණම
දන්නවද හිතවත
සුපර් නෝවා පරාදයි පිපිරුම

ඒ ලෙසින් වේදනා විඳ පිපුරුනහම
කළු කුහරයක් ලෙසින් අහසේ
රැඳෙන්නට වෙනවලු සදාකාලිකවම
එකදු ආලෝක අංශුවක්වත් අත නොහැර ගිලිමින්

එහෙම වෙනවට හොදයි මිතුරනි
වෛරයෙන් මා පුපුරන්ට පෙර
පනිමි අහසින් හනික පොළවට
අනේ වරදක් උනේ නම් මට
සමාවෙනු ආදරෙයි උඹලට

එසේ පවසා තාරකාවිය
වේදනා උහුලන්න බැරි තැන
කදුළු උල්පත් වහා හිස් කොට
ක්ෂිතිජේ ඔස්සෙම බිමට පැන්නා

බිමට වැටෙනා ඈව දුටු කල
භූමි වාසී හුදී ජනයා
අන්න තරුවක් කියා මොරගා
දෑස් පියමින් දෑත් එක්කොට
උන්ගෙ අරමුණු සඵල වෙන්නට
මියෙන තරුවෙන් හීන යැද්දා

කඩා වැටුනා තරුවක්...

තුහ් නෙද්දකින් සද
වටේටම ගෑණු නොවැ තොට
මේ තරම් ආදරේ දුන් මට
වේදනා උඹ දුන්නෙ කොහොමද
අහස කිවුවෙක ඇහුවනම් මම
වෙන්නෙ නෑ මේ ඇබැද්දිය අද...

අහස දෙස ටික වෙලාවක ඉද
බලාගෙන ඔය ලෙසින් දෙස් දී
අලුත මල්වර වෙච්චි තරුවක්
බිමට පැන්නා කැඩී අහසින්...

බිමට වැටෙනා තරුව දකිනා
අහසෙ හදවත කෑලි කැඩුනා
වියරු අහසේ විලාපය දුටු
සදත් කළුවර අස්සෙ ගිලුනා...

අනෝරාවක කදුළු හංගා
අහස හඩනා අතර වාරේ
කඩා වැටෙනා තරුව දුටු එක්
තරුණ මහතෙකු එදෙස බලමින්
හනික ඇස් දෙක පියාගනිමින්
පතයි පැතුමක් මැරෙණ තරුවෙන්....

සබද එනිසාම මම පවසමි. ප්‍රේමය යනු ඇබ්බැහිවීමකි...

මිත්‍රවරුනි, ප්‍රේමය වනාහි ආගමක් යැයි බොහෝ දෙනා පවසනවා මා අසා ඇත. එය කොතරම් දුරට සාධාරණ ප්‍රකාශයක් දැයි විවේචනය කිරීමට තරම් සමාජ පරිඡයක් හෝ අත්දැකීමක් මා හට නොමැත. එහෙත් උක්ත ප්‍රකාශය පිළිබඳ මාගේ හැඟීම් සටහන් කරන්නට මේ නිදහස් සමාජය තුළ කිසියම් හෝ බාධාවක් නොවන බවට මාගේ විශ්වාසය යි.

එහෙයින් පවසමි...

ප්‍රේමය කිසි කල්හි ආගමක් නොවනු ඇත. එය උමතුවකි. එය ගැහැණියක් හෝ කිසියම් පිරිමියෙකු වෙනුවෙන් පමණක් හට ගන්නා හැඟීම් ගොන්නක සංගෘහිත පුපුරා යෑමක් ලෙසින් ලඝු කොට දැක්වීම කිසි කලෙක සාධාරණ නොවනු ඇත. මේ විෂය ඊට වඩා සංකීර්ණය. එකී උමතුව කිසියම් භෞතික සාධකයක් උදෙසා වුව ද පැන නැගිය හැක.

එම නිසා පවසමි...

ප්‍රේමය වනාහි උමතුවකි. නහර ඇද්දුම් කවමින් හදවත කෑලි-කෑලි වලට පළා නැගෙන වේදනාවකි. එකී වේදනාවට ආත්මීය වශයෙන් ඇතිවන බැඳීමකි. ඇබ්බැහිවීමකි.

එක් විඩෙක ප්‍රේමය යනු, අලුත් කතාවක ආරම්භයකි. තවත් මොහොතක ආරම්භයක් හෝ නැති කතාවක අවසානයකි.

ඒ කෙසේ වෙතත් ප්‍රේමයේ සුලභතම ආකාරය වෘත්තයකි. එහි ආරම්භයක් නොවන්නා සේම අවසානයක් ද සොයා ගත නොහැකිය.

එනිසාම මම පවසමි...

ප්‍රේමය යනු, උමතුවකි! ඇබ්බැහිවීමකි! මළ විකාරයකි!

භාව
තිලංක තේනුවර
04. 06. 2019

දවුවාගේ උපන්දිනයට...

අහසෙ පුරවල තිබ්බ තරු ටික එකක් නෑරම හූරලා
රහසෙ ඩ්‍රෝවින් පොතක පිටුවක ගම් ටිකක් ගා අලවලා
විගසෙ හැදු සුභ පැතුම් පත උඹෙ උපන්දිනයම සිහිවෙලා
දවසෙ අද හම්බුනේ නැතිනම් කියාපං මට දවුසලා


 

ප්‍රේම අවක්ශේපය...

දෙවරක් නොව කිහිප වතාවක්ම
නැවත නැවතත් පෙරා ගතිමි
හදවතේ නුඹ ගැනම වූ ප්‍රේමය
එකතු කොට බඩ බෝල ප්ලාස්කුවට
එතනෝල් සීයට තිස් අටක් සමග
කාබන් ඩයොක්සයිඩ අඹුල් රස ගැන්වූ ජලයද
සම ප්‍රමාණයන්ගෙන් ගෙන මිශ්‍ර කොට
ප්‍රවේසමට සොලවමින් සිතුවිලි ද්‍රාවණය
අනුමාපනය කලෙමි එක ගැම්මට...

ප්‍රතික්‍රියාවට සමානුපාතිකව
සිතුවිලි ද්‍රාවණය තුල වූ සියළු ප්‍රේමය
අවක්ශේප වූ බවට තහවුරු කර ගත්තෙමි
ආන්ත ලක්ශය පහු කරන විට
ද්‍රාවණය ලබාදුන් වර්ණ වෙනසින්...

තවත් තහවුරු කර ගනු වස්
ඉතුරු නොවූ බවට ඈ ගැන කිසිදු ආල හැගුමක්
අමුවෙන්ම කෑවෙමි
නිල් ලිට්මස් පත්‍ර අහුරක්...

කළඹගෙන ප්ලාස්කුව
ගොජ ගොජ සද්දෙට ප්‍රතික්‍රියා වූ ද්‍රාවණය
ප්ලාස්කු කටින් පැන්නේය එළියට
තබා එහිම ප්‍රේම අවක්ශේපය..

විඩෙක දියවෙමින්ද
තවත් විඩක අවක්ශේප වෙමින්ද
ප්‍රත්‍යාවර්ථ ප්‍රතික්‍රියාවක් ලෙසින්
පවතී ඈ නමට උපන් ප්‍රේමය
සදාතනික සිරකරුවකු කොට
ප්ලාස්කුව
සිතුවිලි ද්‍රාවණය තුල..