මහා ලොකු ප්‍රශ්ණෙකින් බර උන
දෙනෙත් යුග මා වෙතට හරවා
ගැඹුරු සුසුමක සැඟවෙමින් ඈ
උරේ පැත්තක් ලියා ගත්තා...
ගැඹුරු සුසුමක සැඟවෙමින් ඈ
උරේ පැත්තක් ලියා ගත්තා...
දවසෙ තිස්සෙම හුගක් ඈයෝ
උඹ සොයාගෙන එන්නැතී
කාසී උණු කර ලැමට වක්කර
ප්‍රේමයම අය දින්නැතී
වේග රිද්මෙන් නටන හිතකට
යටව නිසලව ඉන්නැතී
අනේ පඬි පුර ගින්න නිවපන්
පත්තිනිට අයදින්නැතී...
රාත්‍රිය සුන්දරයී තරුණයී
කියූවේ කවුරුන්ද විමසයී
නොකීවට දන්නවනෙ සේරොම
ඇගේ රැය මහ දිගයී වෙහෙසයී...
සිරස පිරිමැදි ඇගිලි තුඩුවක්
වැරදිලා ඇහැ කොනක වැදිලා
යාන්තම් ඇස් ඇරපු මොහොතොක
ඇගෙන් මං මේ පැණේ ඇහුවා...
කියන නොකියන කතා සේරොම
අකුරු හැටියට පෙරරලා
ලියනවා නිසඳැසක් උඹටම
වැලන්ටයින් දිනෙ සමරලා...
ලිවිය හැකි නිසඳැස්ම පොතකට
කතා කිව හැකි දවස් ගාණක්
ඒත් අපි මෙතනින්ම නවතිමු
ගැලවෙනවා රෙදි උන්ගෙ දාහක්...
නිමේශයකට හමුවෙලා
මොකට අපි හිත් පාරලා
ටික වෙලාවක් උරේ දෙනවද
නිදන්නට තුරුලට වෙලා...
වැඩ කරල මහන්සිද ජීවිතය කොහොමද
අසා මොනවට හිත් පාර ගන්නවද
පැත්තකින් තියා ඒ උත්තරත් නැති ප්‍රශ්ණ
බලා ඉමි නිහඬවම ඈ නිදයී සනීපෙට...
මටත් ඇස් පිය වෙන්න මොහොතක් තියා
ඈ මෙසේ මිමිණුවා මතකයී
කොපුලේ මුදු හාදුවක් තියා...
"දන්නවද සුදූ
වැලන්ටයින් කියන්නෙ
මහ තේරුමක්ම නැති කතන්දර" කියා...
තිලංක තේනුවර
පෙබරවාරි 15, 2023
No comments:
Post a Comment