විසල් උරයේ තියා මගෙ හිස හිස කතා කිවුවා වරු ගනන්
නිසල් සෙවණක් උණා දෝණිට දග කරද්දිත් ඇති තරන්
සියල් සැප දුනි දුකක් නොමදුනි වීරයෙක් නෑ ඔබ තරන්
ඇඩුව ඇති අප්පච්චි මං හැමදාම ඉන්නව ඔබෙ ළගින්
මගෙම ලේ බී මටම ඔරවන මදුරුවෙක් වත් නෑ මරා
ගහක් පැලයක් හිටෙවුවා මිස නැතේ කොළයක් වත් ඉරා
මමත් නොමදැන උනිද වරදක් කියන් මා හට සොහොයුරා
ඇයිද මේ වගෙ දුකක් දුන්නේ මගේ මවු පිය හිත් ඉරා
No comments:
Post a Comment