කරුමෙ කිම වදවෙන හිරු සදිසි මිනිස්සූ

ගං තෙරේ   කවි කරේ   අපට තුට
සදන්න
තුන් සැරේ   පින් කරේ   නිවන් මග
සොයන්න
මන්දිරේ   සුන් කරේ   මරුව නේ
අහන්න
චන්දරේ   වෙන් කරේ   කිමද මට
කියන්න

පංසලේ   සල් පිලේ   හිටුවනම
කියනවා
මංසලේ   දන්සැලේ   දනට දන්
පුදනවා
පපු තලේ   සිවු පොලේ   මෙත් සිසිල
තියෙනවා
බඹතලේ   ගුණ බලේ   ගැන නිතර
දොඩනවා

ගම පුරා   සැරි සරා   අඩුපාඩු
සොයනවා
රස පෙරා   කවි කරා   පත්තරේ
ලියනවා
සොහොයුරා   ගුණ සරා   ලැබැදි බස්
දොඩනවා
හෙනහුරා   මොහු හොරා  ගෙන ගිහින්
තියෙනවා

හාමුදුරුවරු   තරම් බණ දහම්
දන්නවා
කෝදුරුවටත්   පණක් ඇති බවද
කියනවා
මා මැදුරු   නැති උනත් තුටින් කල්
ගෙවනවා
වාකදුරු   වැරදි වැඩ ගැන හෙලා
දකිනවා

බව කතර   සරණතර   අප අතර
ඉපදුනා
දිවි කතර   කර නතර   කියන දේ
වැටහුණා
අතු පතර   ඇති වතුර   බිමට බට
විලසිනා
ප්‍රිය මිතුර   නිවනෙ දොර   හරිති පා
මල් සිනා

තාත්තාගේ මිත්‍රයෙකු අතින් ලියැවුනු කවි පෙලක්.