සොදුර මේ අසනු මැන පවසන්න යමක් ඇත
නුදුර උඹෙ මණ්ඩපය බෙර හඩින් සැලෙනු ඇත
දෙවුර සියුමැලි නුඹේ මහා බර දැනෙනු ඇත
දිවුර නෑ සියන් මැද ඔහු සුරත බැදෙනු ඇත...
නුදුර උඹෙ මණ්ඩපය බෙර හඩින් සැලෙනු ඇත
දෙවුර සියුමැලි නුඹේ මහා බර දැනෙනු ඇත
දිවුර නෑ සියන් මැද ඔහු සුරත බැදෙනු ඇත...
බුර බුරා ගිණි ගහන කන්දකට පෙම දුන්න
ඉර ඉරා මා නුගුණ මා එක්කම උන්න
මර මරා නුඹේ හිත දහසකුත් වද දුන්න
මකරෙකුට හදවතම දුන්නෙ ඇයී පවසන්න..
කතාවක් තියෙනවා කිව යුතුම නුඹට මම
කොමාවක් තියා පෙර දිනකදී කෙරුව නිම
සමාවක් නොදුන්නත් පමාවට කරුණු හැම
රටාවක් හොයනවා ගලපන්න තාම මම...
හදන්නම කියා හිත පෙර දවස මා නුඹට
නොකියාම ඇත්ත තතු ගෙතු කතා පෝලිමට
කියන්නම හිතෙන මුත් අද උනත් සොදුර මට
අඩන්නම වෙන නිසා අත අරිමු අතීතෙට...
සුභ වෙන්න සරු වෙන්න ජය වෙන්න නුඹෙ දිවිය
හොද වෙන්න තුට දෙන්න සැප වෙන්න පති කුලය
අකුලන්න ගලවන්න අපෙ මතක අතීතය
මම නුඹට නොකීවට පෙම් කලෙමි සොදුරිය...
_ප්රේමිය, දැන ගන්න; අත් හැරීමම ප්රේමයම බව...
This comment has been removed by the author.
ReplyDelete