ස්තූතියි මිත්‍රයා...අපි ඒක කරා.නොහිටියානම් උඹ හයියට,හීන ඔක්කොම බොඳවෙලා.....
වේදිකාව පිටිපස්සෙ ඉදන් උඹ ගහපු ගේම වීඩියෝ වල ෆොටෝ වල නැති වේව්...ඒත් මතක තියා ගනිල්ලා...14ම බර උහුලපු වේදිකාව තමා උඹ...අපේ එවුන් ලස්සනට නටපු සින්දු කියපු රඟපාපු ඒ වේදිකාවම තමා උඹ.උඹ කරපු කැප කිරීම හැමෝටම කරන්න බෑ...ඒකෙනුයි පැදුරෙදි උඹව විශේශ වෙන්නෙ...හනිකට එහාට මෙහාට දුවල,නළු නිළියො ලෑස්තිද බලලා,උන්ට කොස්ටියුම් අන්දවල,මයික් ගහල,මේකප් කරවල උන්ව වේදිකාවට එවන්න උඹ ගහපු ගේම,පසුතල අස්සෙ හැන්ගිලා ස්ටේජ් එකට ඩෙස්ටික පුටු ටික සෙට්ස් ටික අදින්න උඹ ගහපු ගේම, මික්සරේ පිටිපස්සෙ හැන්ගිලා-මියුසික් ඉන්ස්ටෘමන්ට් අස්සෙ හැන්ගිලා හරි වෙලාවට සින්දුව ගහන්න-ට්‍රැක් එක ප්ලේ කරන්න උඹ ගහපු ගේම...කැන්ටිම පිටි පස්සෙ ලොකු ලිප් බැදන් මංඥොක්කා තම්බ තම්බ උඹ ගහපු ගේම ඕව වෙන කාටවත් කරන්න පුළුවන් වැඩ නෙමේ....බැච් එකේ උන් ගැන සිරා ආදරයක් උඹේ හිතේ තියෙන නිසා තමා උඹට ඒවගේ කැපකිරීමක් කරන්න පුලුවන් උනේ....අච්චර ලස්සනට අඹ සෙවන හැඩ කරපු වේදිකා පසුතල හදන්න උඹ වෙච්ච මහන්සිය,තොරණ ගහල විලක්කු පත්තු කරලා පාත් එක ලස්සන කරන්න උඹ ගහපු ගේම ඒවගෙ ලස්සන දකින හුගක් උන් ඒක පිටිපස්සෙ හිටපු උඹේ මූන දැක්කෙ නෑ....ඒත් මතක තියාගනිල්ල...මට උඹලව මතකයි...බැච් එකට උඹලව මතකයි...ඒකයි උන් හැමෝම අන්තිමට අඹ සෙවනෙදි අත් අල්ලගෙන තේමා ගීතය වාදනය වෙද්දි උඹට ඔලුව නමල ආචාර කරල ගියේ....පැදුර ඉවර වෙද්දි මිනිස්සු අත් එකතු කරල විසිල් ගහද්දී,වැහි වැටෙනව වගේ අත්පොල්සන් සද්දෙ පැතිරෙද්දි කොහේ හරි අස්සකට මුල්ලකට වෙලා අමුතුම සතුටක් උඹ අත් විදින්න ඇති...ඒක තමා සැබෑ ජයග්‍රහනයේ සතුට...ඒක තමා සැබෑ කැපකිරීමේ සතුට....තමන්ගෙ උන් වෙනුවෙන් හැකියාව ශක්තිය කැපකිරීමේ සතුට තමයි ඒ....ඉතින් මචං ස්තූතියි උඹට මේ හැමදේටම...ආයෙ ෆන්ක්ශන් එකකදි සෙට් වෙමු...මේ විදියටම වැඩ කරන්න....
වේදිකාව පිටිපස්සෙ හැන්ගුනු අපේ උන් වෙනුවෙන්
