.....හැමදාම හවසට.....
 
හැමදාම හවසට
ඉර බහින ජාමෙට
පෑන් කඩදහි ගෙන
නගිනවා මම ගෙදර වහලට...

හිස් අහසෙ පාවෙන
වලා අතු දුටුවම
අමුතුම හැගුමකින්
පිරෙනවා හද මඩලම...

හතර දිග් බාගෙම
පේනවා වහලෙට නැග්ගම
කාෂ්ටක කොලඹ හැඩ
දකින්නේ දැන් නොවැ මම...

අදත් වෙනදට වගෙම
කවිපොතත් දිග ඇරන්
නිමිත්තක් හෙව්ව මන්
දෙනෙත් අඩවන් කරන්....

එත් එක පාරටම
දුටුව මා අහම්බෙන්
කෙල්ලෙක් එබෙය් මෙහෙ
අල්ලපු ගෙදර වහලෙන්...

මගේ සිතුවිලි දැහැන
බිදුන එක සැනෙකින්
කවි හිතත් අකුලගෙන
පැන්න මන් වහලෙන්...

....නිමි/END....

#මා දකින කොලඹ... නිදහසේ චතුරස්‍රය....

දහසකුත් එකක් ප්‍රශ්න
හිත්වල පුරෝගෙන
රෑ අහස දිහා බලන්
ගැඹුරු සුසුමන් හෙලන
ජිවිතේ මැදි විය
ගතකරන මිනිසුන්.....

මේකප් නාගෙන
ටැබ් එක අතට ගෙන
හැඩකාර කොල්ලන්ට
මායම් දම දමා
සෙල්ෆීස් ගන්නා
මානවිකාවන්....

ලස්සන කෙල්ලන්ට
රබර් ඇහැ දාගෙන
වාහන-ෆෝන් ගැන
ඔහේ දොඩමළුවෙන
සැහැල්ලු ජිවිත
ගතකරන කොල්ලන්...

කැප්පිටිපොල නිලමෙ 
පුරන් අප්පුල
ආයෙත් ඇවිදින්
කතා කරනතුරු 
නැගිටින්න බලන් ඉන්න
ගල් වෙච්ච සිංහයින්...

මා දකින කොලඹ....

අහසින් ගිලිහුන
ළපටි වැහි පොදක්
ලන්වෙන්නත් කලින්
වාශ්ප කර දමන
නපුරුවුනු ගිනියම්
කර්කශ පොලවක්....

හතර අතින්ම කොටුවූ
සීමැදුරු වල වෙසෙන
කොලඹ රස්නෙ ඉහට ගහපු
හැගීම් දැනීම් නැති
හදවත් නැවතුනු
මිනිස්සු ගොඩක්...

ඉන්න හිටින්න
හරි හමන් තැනක් නැති
පැල්පතේ දිවි ගෙවන
ආදරේ හදුනන
මනුස්සකම තියෙන
ජීවිතේ විදින
මිනිස්සු ටිකක්....

ආදරණිය චේ.....

ඉල් මහේ තාමත්
මල් පිපේ උබෙ නමට
කල් ගියත් කොතරම්
නෑ මැරුණෙ උබෙ මතක.....

වල් මත් සුනකයන්
හිල් කරත් උබෙ පපුව
ගල් කැටයමක් මෙන්
උබ හිටියේ නොසැලීම....

සිල් ගත් උපාසක
පොල්පොට්ලා හැමෝටම
කල් යද්දී තේරේවි
චේ මැරිල නැති වග.......

(ආදරණිය ගුජුන් ප්යෝ අය්යා වෙත සෙනෙහසින් ලියමි......)

අඩෝ ගුජුන් ප්යෝ.....


මොන මගුලක්ද බන්
කොරියාවේ ඉන්න උබ
ලංකාවේ අපිට දැන්
සෑහෙන්න ප්‍රස්නයක්....

මකබෑවිලා පල
මුසල හොටු නරිය
තෝ නිසා අද අපිට
නහුතෙටම කෙලවිල....

මාය් මගේ කෙල්ලය්
හිටියෙ ෆුල් සොමියෙ
නෑ ප්‍රශ්න කිසිවක්
අපට ඉස්සර තිවුනෙ.....

එක වඩේ එක කාල
එක ප්ලේන්ටිය ගැහුවෙ
ඉසුරුමුණි කපල් එක
වගේ නොවැ අපි හිටියෙ.....

අබ ගහේ කෙසෙල් මල්
ඒකට යකෝ දැන්
ඉස්සරවගේ නෙමෙ
ඒකි දැන් හරි වෙනස්....

පාන්දර හීනෙන්
උබේ නම කිය කියා
ඇවිදිනවලු මේකි
ගේ හතරකොන පුරා.....

අල්ලපු ගෙදර හිටි
ගුනේ මාමය් පුතා
මට සීන් එක කිව්වේ
සිරික්කිය දම දමා....

ගෙදර බිත්තිවලත්
උබේ නම හැම තැනම
බුදු පාන තියන තැන
උබ එල්ලිලා අද...

පාඩම් පොත්වලත්
විරිත්තන් ඉන්නේ උබ
හොටු ලේන්සුවේ පවා
උබේ අසික්කිත පින්තුර ...

හෙවනැල්ල වගේ හිටි
මාව දැන් එපාලු
ගුජුන් ප්යෝ හම්බෙන්න
කොරියාවේ එනවලු...

ඔහෙප්පලයන්
මෙහෙමත් මලවිකාර
මේ ඔක්කොම ප්‍රස්න
තෝ නිසය් අද මට.....

ඉතින් ලොකු අය්යේ
උබම කියපන් මට
මන් මොනව කරන්නද
උබට බනිනව ඇර.....

(මෙය සත්‍ය කතාවක් ඇසුරෙන් ගොඩනගන ලද අසික්කිත නිසදැසකි )